İran, Güneybatı Asya’dadır. Kafkaslar, Hazar Denizi, Orta Asya, Körfez bölgesi, Umman Körfezi, Türkiye, Irak, Afganistan ve Pakistan ile çevrilidir. İran’ın doğal sınırları, yüzyıllarca bu ülkenin kendisine özgü kimliğini geliştirmesine yardımcı olmuştur. Bu sınırlar, İran halkına, doğal korunma imkânı sunmaktadır. İran, Avrasya jeopolitiğinde oldukça eski bir geçmişe sahip, karaya dayalı bir imparatorluktur. Bu tarihsel geçmişinden ötürü İran’ın bölgesel ihtirasları, Batı Asya coğrafyasının ötelerine ulaşmaktadır. Öncelikle coğrafi konumu, Fars toplumunun etkisinin Asya’nın içlerine doğru yayılmasına yardımcı olmaktadır. Diğer yandan İran bu durumundan ötürü büyük devletler ile rekabet içerisindedir.1 Bölgesel üstünlük arzusu, İran dış politikasının uzun yıllardır var olan bir özelliğidir. Uzun tarihsel geçmişinden ve jeo-stratejik açıdan oldukça önemli olan coğrafyasından ötürü, İran, kendisini Körfez bölgesinin geleceğini belirleyen yegâne güç olarak görmektedir. Diğer yandan İran, kadim medeniyetinden ötürü, kendisini mevcut devlet topraklarının ötesinde etkiye sahip bir aktör olarak algılamaktadır. Bu nedenle Ortadoğu’nun bölgesel politikasına müdahale etmesi, İranlı siyaset adamları için gayet doğal bir durumdur. Bu düşüncesinden dolayı, İran, Körfez bölgesinde tek askeri güç olmak için çabalamaktadır. 1970’lere kadar Batı güvenlik sisteminin bölgedeki temel taşı haline gelmeye gayret etmiştir. 1979 İslam Devriminden sonra, askeri gücünü, İslam’ı ihraç etmek amacıyla kullanmıştır. Bu girişimler, İranlı devlet adamları tarafından tarihsel bir sorumluluk olarak görülmektedir.